|
چند نکته در مورد جشنواره چهره هاى ماندگار
ص ـ بهرامى
پنجمین جشنواره بزرگداشت چهره هاى ماندگار در دوره ریاست آقاى ضرغامى پریشب به کار خود پایان داد. یقینا نحوه برگزارى این جشنواره ونحوه گزینش شخصیت هاى برجسته کشور از سوى محافل مختلف و رسانه هاى گوناگون به نقد و ارزیابى کشیده مى شود.
اولین سوالى که همواره پس از برگزارى این جشنواره به ذهن خطور مى کند این است که چرا چنین مراسمى از سوى صدا و سیما برگزار مى شود. این درست که راه اندازى این حرکت شایسته ادبى از سوى صدا و سیما صورت پذیرفت و در این میان نباید از زحمات آقاى لاریجانى در این خصوص چشم پوشى کرد، با این حال بهتر است که در آینده پس از برگزارى نشست هایى مرسوم، این جشنواره از طریق وزارتخانه ها و دولت اجرا شود. یا این که وزارتخانه ها و صدا و سیما به صورت مشترک این طرح را دنبال کنند، چرا که این جشنواره در طى این سال ها قوام یافته و جایگاه خود را پیدا کرده و نمى توان متوقع بود که دولت حرکت دیگرى را به صورت مستقل آغاز کند.
در هر حال جشنواره امسال نیز چون سال هاى گذشته برگزار شد و پس از اعلام اسامى «چهره هاى ماندگار» بى شک چون و چراها و تاییدهایى را به دنبال خواهد داشت.
نکته قابل تعمیق و اعتنا در این جشنواره انتخاب چهره اى ماندگار از دنیاى ایثار، رشادت و جانبازى بود که باید از مسوولان برگزارى جشنواره و سیاست گذاران آن تشکر کرد و جا دارد به این مساله اشاره شود که در اقصى نقاط جهان همواره سربازان و مردان رزم و نبرد مورد تشویق قرار مى گیرند و گاه از آنها اسطوره سازى مى شود و شایسته است جداى از این جشنواره مجموعه نظام و دولت به تقدیر از این افراد بى ادعا بپردازد. این افراد نیازمند اسطوره سازى نیستند چون خود اسطوره بودند و نشان دادند که مى توان مردانه از خاک مقدس کشور دفاع کرد و پایبند ارزش ها و اعتقادات دینى و اخلاقى بود.
جداى از این مساله در جشنواره امسال گزینش شخصیت هاى ماندگار در حوزه هاى مختلف با اما و اگرهاى بسیارى همراه بود. مرسوم است که مسوولین برگزار کننده جشنواره هایى از این دست در بدو کار به معرفى داوران ونحوه گزینش افراد اشاره کنند. حتى اعلام نام نامزدهاى دیگرى که در هر وادى مطرح بودند نیز ضرورى است. در طى این چند سال مشخص نیست که داورى ها بر اساس چه ضابطه اى بوده و چگونه افراد مذکور معرفى و برگزیده مى شوند. یقینا مخفى ماندن شیوه عملکرد و گزینش، کار را براى این افراد بسیار آسان مى کند، چرا که بدون هیچگونه پرسش و پاسخى با یک جلسه و معرفى چند تن مى توان کار را تمام کرد. متاسفانه گزینش و داورى جشنواره هاى ایران همواره مورد سوال و سوءظن بوده و همواره این احتمال مطرح است که گزینش افراد بر اساس ضابطه نبوده و رابطه بر جریان گزینش حاکم بوده است. آیا در حوزه ادبیات افرادى که برگزیده شدند به راستى استحقاق چنین گزینشى را داشته اند؟ آیا افرادى که در رشته شعر و یا قصه نویسى کودکان معرفى شدند بهترین هاى ما در عرصه ادبیات هستند؟ آیا نمى توان افراد دیگرى را معرفى کرد که از مقام و جایگاه والاترى برخوردار هستند و در این وادى بیشتر استخوان خرد کرده اند؟
آیا افرادى چون مهدى آذرى یزدى استحقاق تجلیل نداشتند؟ در اینجا صحبت از سلیقه نیست، صبحت از وضعیت تلخ و گزنده اى است که در این جشنواره به وقوع پیوسته است. جالب این است که برخى افراد برگزیده از سوابق خاص و سوال برانگیزى برخوردار هستند و داوران جشنواره اگر اطلاعى از آن ندارند مى توانند پیگیر مساله باشند. متاسفانه حوزه شعر و ادبیات در ایران همواره دستخوش آفت سیاست زدگى بوده و به راستى نمى توان افراد شایسته اى را که در ارتقاى ادب کشور تلاش کرده اند شناسایى و معرفى کرد. در جشنواره امسال هم گزینش این افراد بیشتر جنبه سیاسى ـ آنهم از نوع و جنس سیاست هاى اعمال شده در گذشته ـ دارد و با سیاست گذارى هاى دوران جدید هم همخوانى ندارد. |
کاش می دانستی چقدر به یک لحظه لبخندت نیازمندم....