غربت قریب جانبازان

ضرب و شتم برادر جانباز کرمانشاهی و توهین به جانبازان مورد نادر و منحصر به فردی نیست بسیار اتفاق افتاده است که در گوشه کنار این کشور جانبازی مورد اهانت و ضرب و شتم قرار می‌گیرد. 

باکی نیست  

چرا به قول دوست جانبازم شاعر توانا بهروز ساقی 

در سینه فراخ درختان این دیار 

بگذار بذر زخم بکارند تیشه‌ها 

اما درد از رفتار و کنش صاحب منصبانی است که با رفتارها و سیاست های خود زمینه‌های پیدایش رفتار اهانت آمیز به جانبازان را فراهم آورده‌اند. 

درد از آنجایی است که ارباب رسانه در کشوری که جانبازان تا پای جان برای آن جانفشانی کرده‌اند اخبار مربوط به حوزه جانبازی را سانسور کرده‌اند و تنها به خبرهایی از نوع به به و چه چه اکتفا می‌کنند. 

ما  غم خویش در سینه نهان می داریم تا در تنهایی خود به حضرت دوست شکایت بریم و در بیرون به سخن خواجه شیراز عمل می کنیم که فرمود 

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم 

که در طریقت ما کافریست رنجیدن 

و هم نوا با بهروز ساقی می خوانیم: 

چین گرفته چهره مرد از الم 

موج بر سیمای دریا مانده است 

روبهان اینک سعایت می‌کنند 

شیر زخمی را که تنها مانده است 

یادگار سال‌های عاشقی 

این زبان ناشکیبا مانده است 

گرچه یاران با شهادت رفته‌اند 

شیوه جانبازی اما مانده است 

(برگرفته از کتاب گلستان آتش)