آِیا بهتر نیست شهرداری از خود شروع کند

چند روز پیش سرو کارم با شهرداری مرکز در خیابان بهشت افتاد به دنبال جای پارک میگشتم در خیابان های اصلی توقف مطلقا ممنوع بود و در تمام کوچه ها  و خیابانهای فرعی ماشین پارک بود به ناچار به پارگینگ ساختمان مراجعه کردم نگهبان با این استدلال این جای پارک از ما بهتران مدیران و مسئولین است راه نداد به سمت دیگر شهرداری رفتم پارگینگ کارمندان؛با استدلال نگهبان که اصلا جا نداریم دوباره راهی کوچه ها و خیابان های فرعی حوالی شهرداری شده و پس از چندین بار گشت زدن زورچپان جایی برای پارک ماشین یافتم.

با ویلچیربه ساختمان شورای شهر رفتم برای یک پله شیبی زده بودند که هم در بالا رفتن خطر سقوط بود و هم در پایین آمدن؛ بعد که خواستم درب بزرگ شورای شهر را باز کنم نتوانستم یاد جوانی افتادم «که جوانی کجایی که یادت بخیر» – البته اگر در ایام جوانی نیز این درب با عظمت در اینجا بود از عهده اش بر نمی آمدم –منتظر ماندم تا فردی رسید و درب را برایم گشود.

پس از آن عازم ساختمان شهرداری شدم شیبی تند و دراز که با کمک فرد محترمی از آن بالا رفتم و در برگشت بدلیل وجود لبه لبه دار بودن سنگهای سطح شیب -   که بزعم سازندگانش برای سر نخوردن ما ساخته شده - با ترس و لرز از کله پا شدن آهسته آهسته پایین آمدم.

جلوی ساختمان شهرداری در حالیکه به این ساختمانهای باعظمت نگاه می کردم فکر می کردم چرا بحث مناسب سازی در کشور ما درست حسابی پا نمی گیرد و جایی هم که بزعم آقایان مناسب سازی شده قابل استفاده برای ما نیست.

مدتهاست بحث مناسب سازی اماکن عمومی در دستور کار مسئولین و متولیان امر قرار گرفته است و در این رابطه  شهرداری بعنوان متولی اصلی این مهم با تشکیل ستاد "مناسب سازی سازه های شهری" باتصویب بخشنامه ای به تمامی مناطق و نواحی تهران بزرگ ابلاغ کرده است تا پایان دی ماه امسال تمامی بوستان ها؛ پیاده راهها ؛ پیاده روها و بانکها را مناسب سازی کنند.

این بخشنامه ها و دستورالعمل ها یکی از پس از دیگری صادر می شود و مسئولین محترم می توانند در مصاحبه ها و آمارهایی که ارائه می کنند کوهی از این  بخشنامه و دستورالعمل های روی کاغذ را ارائه دهند که ما اینچنین کرده ایم و آنچنان کردیم و اما معلولین جامعه همچنان در جدال با سازه های نامناسب شهری از دسترسی حق و حقوق اجتماعی خود باز مانده اند.

اما چرا چنین است چرا علی رغم وجود دستورالعمل کاری دقیق و مناسبی که در رابطه تهیه شده و علی رغم اینکه سالهاست در رابطه با مناسب سازی قانون و آیین نامه های فراوان صادره شده ما نشانی از مناسب سازی نمی بینم و در جاهایی که ظاهرا برای استفاده معلولین جسمی و حرکتی شیبی زده شده و مناسب سازی شده هیچ معلول و جانباز ویلچیری نمی تواند از آن استفاده کنند

اولین دلیل اش اینست که مسئولین محترم به این امر بعنوان یک کار سمیلیک  و نمایشی می نگردند لذا بدنبال سمبل کاری و سرهم بندی هستند.

دوم الناس علی دین ملوکم –  به عبارت دیگر زیردستان به بالادستان نگاه می کنند

اگر مسئولین محترم و سازمانهای تحت امر آنان خود بحث مناسب سازی را جدی بگیرند و اقدام کنند می توان انتظار داشت در پایین دست نیز این مهم اجرایی شود

وقتی که شهرداری مرکز در خیابان بهشت – با وجود وجود فضای کافی – شیبی تند زده اند که معلولین و جانبازان بدون کمک نمی توانند از آن استفاده کنند

وقتی که ساختمان شورای شهر با اینکه یک پله بیشتر ندارد شیبی تند زده اند و درب بزرگ و سنگین آنرا معلول و جانباز ویلچر نشین بسختی باز می کند.

وضع بر همین منوال که هست باقی می ماند

معلوم است که دستورالعمل مناسب سازی تمامی معابر شهری  تا پایان دیماه امسال به امری فانتزی  و غیر واقعی بدل میشود

آیا بهتر نیست شهرداری مناسب سازی را از خود شروع کند و ساختمان شورای شهر و شهرداری مرکز نمونه عالی این مناسب سازی باشند

اتأمرون الناس بالبر و تنسون انفسکم

توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند.