چرا مناسب سازی در جامعه ما نهادینه نمی شود ۲

چرا مناسب سازی در جامعه ما نهادینه نمی شود ۲

بلکه باید ریشه آن را در عدم فرهنگ سازی جستجو کرد و لازمه فرهنگ سازی اینست که افراد و سازمان های متولی فرهنگ عمومی و متصدیان مناسب سازی جامعه و متولیان امور جانبازان و معلولین از خود شروع کنند ابتدا یک بازسازی و مناسب سازی ذهنی کنند و این اصول را مد نظر خود قرار دهند:

 - جانبازان و معلولین نیز مانند افراد سالم حق برخواردی از همه امکانات جامعه را دارند.

 - مناسب سازی برای همه، هر فردسالمی یک ناتوان و معلول بالقوه است.

در این رابطه چند نمونه می آورم

وزارت ارشاد

نمونه ساختمان شورای فرهنگ عمومی  و دفتر ایثارگران وزارت ارشاد

شورای فرهنگ عمومی عالی مرجع سیاست گذاری برای فرهنگ عمومی جامعه است و مرکزی است که نمایندگان نهادها و سازمان ها گردهم می آیند تا در جامعه فرهنگ سازی کنند جالب است ساختمانی که این شورای در آن قرار دارد روبروی وزارت ارشاد ساختمانی که پله های متعدد دارد در حالیکه فضای لازم برای زدن شیب یا قراردادن بالا وجود دارد.

از این جالبتر اینکه دفتر ایثارگران وزارت نیز در این ساختمان قرار دارد .وقتی به آنها اعتراض می کنم و این مطلب را گوشزد می کنم درددل مسئول ایثارگران از بی توجهی ها باز می شود.

بگذریم از آنچه که گفت و شنیدم

نمونه شهرداری تهران

شهرداری تهران در سالهای اخیر بخشنامه ها و دستور العمل های زیادی برای مناسب سازی اماکن عمومی صادر کرده است. اما هزاران افسوس همین مقدار کمی هم که علی الظاهر مناسب سازی شده قابل استفاده درست نیست و بیشتر سرهم بندی بنظر می رسد تا اقدام درست و حسابی در رابطه با شهرداری قبلا مطلبی تحت عنوان

آیا بهتر نیست شهرداری از خود شروع کند نوشته ام ببینید

نمونه بنیاد شهید:

از هر که ننالیم از دست این سازمان که متولی امور ماست چگونه بنالیم

در رابطه با نامناسب بودن امکانات و ساختمان ها و حتی خدمات بنیاد شهید سخن بسیار است از آن همه به یک نمونه اشاره می کنم

العاقل یکفی بها الاشاره

اصلی ترین وظیفه بنیاد رسیدگی به امور درمان خانواده شاهد است.

حال اگر خدای نکرده یک روز جانبازی مخصوص جانباز ویلچری نخاعی بیمار شود و مسئولین امداد آمبولانس لطف کنند آمبولانسی برای اعزام به درمان بفرستند. سوار شدن بر آن آمبولانس ها اول مکافات و دردسر برای جانبازان است.

آمبولانس های بلند که جانباز به تنهایی نمی تواند سوار شود و راننده آمبولانس که کمک کردن را وظیفه خود نمی داند. یا کمک نمی کند و یا اگر کمکی هم کند با نابلدی تمام زورچپان جانباز را سوار آمبولانس می کند و جانباز که در حال تحمل درد این روز چپانی است باید به غرولند و شکایت های راننده آمبولانس را هم گوش بدهد.

بنده هر بار که از این آمبولانس ها سوار و پیاده میشوم خدا شکر می کنم الحمدالله این دفعه به خیر گذشت دست و پام هنوز سالمه !!!!!

سخن آخر برای مناسب سازی ابتدا باید مناسب سازی فرهنگی شود و ابتدا این موضوع بعنوان ملکه ذهنی و رفتار متولیان امر درآید تا مناسب سازی محیطی برای همه در جامعه ما تحقق یابد.

به امید آن روز