روزنوشت های جانبازی
دست نوشته های یک جانباز وبگردروزنوشت های جانبازی
دست نوشته های یک جانباز وبگردتجمع اعتراض آمیز جانبازان
درپی اقدام ننگین دبیرکمیته پاراالمپیک در آویختن مدال به گردن ورزشکار اسرافیلی و اهدای احترام به سرود و پرچم ملی رژیم اشغالگر قدس در جریان بازی های پاراالمپیک و سکوت حمایت گرانه فدراسیون جانبازان و معلولین از این فرد و توجیه ناشیانه مسئولین تربیت بدنی از این اقدام زشت و غیر قابل قبول
جانبازان در مورخه یکشنبه 24/9/87 ساعت 9 صبح در مقابل فدراسیون جانبازان و معلولین تجمع اعتراض آمیز برگزار می کنند.
محل فدراسیون ضلع جنوبی ورزشگاه شهید شیرودی
اعتراض به سکوت مسئولان در مورد اقدام دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک
به گزارش خبرگزاری مهر، مسعود امامی رئیس انجمن ورزشهای باستانی و پهلوانی جانبازان و معلولین در نامه ای خطاب به محمود خسروی وفا رئیس فدراسیون جانبازان و معلولین نوشته است:« همانطور که مطلع هستید دبیرکل شما در کمیته ملی پارالمپیک در یک اقدام بی سابقه و سوال برانگیز در جریان مسابقات پارالمپیک 2008 پکن به گردن ورزشکاری از رژیم اشغالگر قدس مدال می آویزد و با او دست داده و مقابل پرچم این کشورایستاده است.
متاسفانه این اقدام وی نه تنها از سوی جنابعالی و دیگر مسئولان فدراسیون محکوم نگردید بلکه هیچگونه واکنشی را نیز از سوی شما در پی نداشت. لذا بر حسب وظیفه دینی و میهنی خود و به پاس احترام به خون شهدای کشور، ضمن محکوم کردن این اقدام ناشایست و خروج از طریق قانون و حرمت شکنی، راه خودم را از این قبیل آقایان جدا می نمایم. بنابراین تا زمانی که فرد نامبرده در مسند مسئولیت می باشد، اینجانب هیچگونه همکاری با آن تشکیلات نخواهم داشت.»
گزارش گاردین از جانبازان شیمیایی ایران
گزارش گاردین از جانبازان شیمیایی ایران
محمد نخعی، یکی از جانبازانی است که از خدمات این مرکز استفاده می‌کند، وی یک مرد میانسال است که دائما سرفه می‌کند، سرفه‌هایی خشک و سخت، سرفه‌هایی که میراث ماندگاری برای او هستند، این سرفه‌ها یادگار مجروح شدن وی در جزیره فاو در سال 1985 است، زمانی که وی تنها 22 سال داشت
ایران ایر چگونه حیثیت جانبازان را به بازی می گیرد
فرودگاه شیراز
در این دو ساعت در حالیکه لحظه به لحظه اعصاب مسافران بیشتر بهم می ریخت؛ کارکنان کادر پروازی بجای اینکه به حاضرین توضیح دهند که کارکنان این شرکت مقصر اصلی هستند ؛ شرایط و جو هواپیما چنان هدایت می شد که نزد این مسافران عاصی و به تنگ آمده جانبازان را مقصر نشان دهند در این اوضاع و احوال چنان فشار روانی بر ضد جانبازان ایجاد شد که این مسافران بطور علنی و غیر علنی به جانبازان و به تبع آن انقلاب و نظام توهین کردند |
مسافران آماده سوار شدن به پرواز ۴۲۴ ایران ایر به مقصد تهران هستند . تعدادی ا
ز جانبازان که پس از شرکت در مسابقات ورزشی عازم تهران هستند به همراه چند پیرمرد توانخواه که نیاز به استفاده از سرویس خدمات ویژه دارند در صف مسافران به چشم می خورند متصدی کنترل بلیط و دادن کارت پرواز به همه آنها کارت سوار شدن به هواپیما می دهد و کارکنان خدمات ویژه نیز این جانبازان را که تعدادشان به ۱۰ نفر می رسد به همراه سه توانخواه دیگر با تمام مشقات و سختی هایش سوار هواپیما می کنند . و جانبازان را کشان کشان بر روی صندلی ها قرار می دهند
پس از استقرار توانخواهان بر سر جای خود در حالیکه همه منتظر حرکت و پرواز هواپیما هستند بر خلاف انتظار هواپیما حرکت نمی کند
سرمهماندار لیست پرواز توانخواهان را در دست گرفته در راهروی هواپیما به عقب جلو می‌رود و با متصدیان خدمات ویژه صحبت می کند. و همش لیست رو بالا و پایین می کنند.
وقتی با اعتراض مردم مواجه می شوند که چرا حرکت نمی کنید جواب می دهند خلبان هواپیما گفته من با بیش از ۸ مسافر ویلچیری پرواز نمی کنم دو تن از جانبازان زیادی سوار شدند باید پیاده شوند.
جانبازان ویلچیری که سر خود نیامده بودند بلکه مثل همه مسافران بلیط خریده کارت پرواز گرفته سوار شدنش نیز بقول کادر پرواز اوکی شده بود و با وجود مشکلات فراوانی که حمل و نقل آنها به داخل هواپیما دارد حالا با این اتهام روبرویند زیادی سوار شدن باید دو تا شون پیاده شوند
جانبازان وقتی با این رفتار بد که مقصر اصلی آن شرکت هواپیمایی بود که بدون هماهنگی لازم این تعداد را سوار کرده بودند روبرو شدن که برای آنان بمثابه « آش نخورده و دهان سوخته بود»
در اعتراض به این رفتار گفتند از هواپیما پیاده نمی شویم
وقتی خواستار گفتگو با خلبان می شوند خلبان علاوه بر اینکه به این درخواست وقعی نمی نهد با اصرار بر گفته خودش نشان می دهد که مرغش فقط یک پا دارد.
ادامه این رفتار که می توانستند با قبول مسئولیت این دو فرد اضافی از سوی سرمهماندار محترم که مقصر اصلی آن نیز شرکت ایران ایر بود براحتی حل شود و یا خلبان از خر شیطان پایین بیاید نزدیک به دو ساعت طول کشید.
در این دو ساعت در حالیکه لحظه به لحظه اعصاب مسافران بیشتر بهم می ریخت؛ کارکنان کادر پروازی بجای اینکه به حاضرین توضیح دهند که کارکنان این شرکت مقصر اصلی هستند ؛ شرایط و جو هواپیما چنان هدایت می شد که نزد این مسافران عاصی و به تنگ آمده جانبازان را مقصر نشان دهند
در این اوضاع و احوال چنان فشار روانی بر ضد جانبازان ایجاد شد که این مسافران بطور علنی و غیر علنی به جانبازان و به تبع آن انقلاب و نظام توهین کردند
دو ساعت جانبازان و مسافران داخل هواپیما منتظر ماندند بدلیل ندانم کاری شرکت ایر ایران برای عدم همکاری و کم لطفی سر مهماندار محترمه و استقامت خلبان محترم که حرفش یکی بود و مرغش یک پا بیشتر نداشت بطوریکه اگر خود خدا همش بهش می گفت پرواز کن می گفت حرف خلبان رحیمی پروین یکی یه !!!
سوالات بی پاسخ جانبازان از هواپیمایی کشوری اینست؟
۱- وقتی مسافر جانباز و معلولی بلیط می خرد و با گرفتن کارت پرواز سوار هواپیما میشود مانند هر مسافر دیگر حق پرواز دارد چگونه است که خیلی راحت با این بهانه که خلبان بیش از این تعداد را نمی پذیرد او را از حقش محروم می کنید
۲- اگر خلبان استدلال می کند که بر اساس مقررات بین المللی رفتار می کند چرا به تعداد بیشتر از حد مقرر بلیط به معلولین و جانبازان فروخته میشود و کارت پرواز می دهید؟
۳- رفتار بر اساس مقررات بین المللی خوب است آیا همه شرایط فرودگاهی؛ خدمات ویژه و دیگر خدمات هواپیمایی ما نیز بر اساس مقررات بین المللی است؟
۴- مقرراتی که مسئولین هواپیمایی مدعی آن هستند بر اساس شرایط کشورهای اروپایی است آیا این مقررات در کشور حادثه خیزی مانند کشور ما که فقط حوادث رانندگی در آن سالیانه هزاران مجروح و معلول بجا می گذارد به واقعیت نزدیک است؟
۵- آقایان مسئولین هواپیمایی از دست این همه ناهماهنگی آشفتگی و تضییع حقوق و خدمات نامناسب برای معلولین و جانبازان در فرودگاه ها و پروازها به تنگ آمده ایم شمار را به پیر و پیغمبر برای یکبار که شده این مشکلات را جمعبندی و بررسی کنید و راه کار مناسب برای آن تدوین کنید.
مجلس درباره رفتار دبیر کمیته پارالمپیک سکوت نمی کند
مجلس درباره رفتار دبیر کمیته پارالمپیک سکوت نمی کند
داریوش قنبری در گفتگو با خبرنگار پارلمانی مهر با اشاره به اقدام رئیس کمیته ملی پارالمپیک در دادن مدال به ورزشکار اسرائیلی و دست دادن با وی در مسابقات پاراالمپیک پکن اظهار داشت: اتفاقات عجیبی رخ می دهد که جای تأمل بسیار دارد
توجیه مسئولان تربیت بدنی عذر بدتر از گناه است
آیا عضویت در سازمان جهانی از آرمان‌های انقلاب ارجح‌تر است؟
مجید کهتری جانباز هفتاد درصد و عضو تیم ملی تیر و کمان در نامه خود به خسروی وفا آورده است: در پارالمپیک 2004 آتن هنگامی که در عدم مواجهه با نماینده اشغالگر قدس در رشته تیرو کمان اعلام کردید که باید با خدا معامله کرد و تیرهای خود را بیرون از سیبل زد تا از دور مسابقات حذف و مقابل رژیم اشغالگر قدس قرار نگرفت، خدا را شکر کردم که همان باور قلبی نسبت به شما و سایر مسئولان وجود دارد.
وی ادامه داد: این اطمینان برایم حاصل شد که هنوز این واقعیت عدم قبولی رژیم اشغالگر قدس به عنوان یک کشور، از سوی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد و اهداف ترسیمی حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری به عنوان یک اصل تکلیفی نه فقط اداری و قانونی، از سوی مسئولان و مردم انقلابی ایران مورد قبول هستند و به آن بالیدم.
کهتری تاکید کرد: وقتی از عمل بسیار نابجای دبیر کمیته ملی پارالمپیک ایران در بازی‌های 2008 پکن همراه با تصویر آن (در حال اهدای مدال به ورزشکار رژیم اشغالگر) در جراید با خبر شدم، یک سوال اساسی برایم ایجاد شد؛ اینکه چرا آقای خسروی وفا، رئیس فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولان مقابل چنین حرکتی ساکت مانده یا حتی از این عمل ایشان دفاع هم کرده است؟ آیا پست یا عنوانی بالاتر از ورزشکار و عضو تیم ملی یک کشور در سطح جهانی وجود دارد؟ آیا پست یک ورزشکار کمتر از عضویت در یک سازمان ورزشی معلولین جهانی است؟ مگر نه اینکه بارها اعلام شده است که هر ورزشکار ایرانی یک سفیر برای نظام جمهوری اسلامی است؟
وی افزود: مردانگی در ورزش را به دبیر کمیته پارالمپیک یادآور شوید تا بعد از عذرخواهی رسمی از ملت و جامعه ورزشی سپس از کار برکنار شود، البته لزوم برخورد قاطعانه مسئولان ذیربط به ویژه مسئولان سازمان تربیت بدنی را خواهانم.
عذر بدتر از گناه مسئولین کمیته پارالمپیک
اطلاعیه انجمن جانبازان نخاعی ایرانیان در باره اقدام شرم آور دبیر کمیته ملی پارالمپیک
عذر بدتر از گناه
این بار این رفتار التقاطی ازسوی دبیر کمیته پارالمپیک ایران صادر شده که با شرکت در مراسم توزیع مدال شرکت نموده و بر گردن نفر دوم رشته تیراندازی از رژیم اشغالگرقدس با احترام مدال آویخته ، با او دست داده، برای او دست زده وبا احترام دربرابر پرچم ایستاده و . . . اما در این مورد مسئولین کمیته پارالمپیک ایران نه تنها به اشتباه خود پی نبرده اند بلکه به آوردن عذر بدتر از گناه متوسل شده اند .
ما در ایران بودیم و از اخبار شنیدیم که تیم بسکتبال جانبازان و معلولین طی برنامه ای که طراحی شده بود از مقابله با تیم آمریکا خودداری کرد تا آنگونه که در جدول پیش بینی شده بود با تیم رژیم اشغالگر قدس روبرو نشود ، ما در ایران بخود بالیدیم و ..... اما هرچه پیش می رود ابعاد گوناگونی از این رویداد آشکار می شود،که نه قابل توجیه ونه قابل تحمل است . درخصوص اصل گزینه عدم رویارویی تیم اعزامی با آمریکا شبهات زیر وجود دارد :
1- از سوی ریاست فدراسیون جهانی بسکتبال با ویلچر 5 روز پیش ازتاریخ مسابقه احتمال تغییر زمان این بازی ابلاغ شده بوده است
2- از سوی سخنگوی تیم آمریکا اعلام شده بوده است که : (( ما با پیشنهاد تغییرزمان در بازی بر اساس نظر تیم ایران موافقیم ولی از سوی ایران هیچگونه پاسخی دریافت نکرده ایم ))
در هر صورت اگر بپذیریم که این تصمیم در چهارچوب ارزشهای مقدس نظام اسلامی اتخاذ شده و اعضاء تیم بسکتبال جانبازان و معلولین که زحمات زیادی کشیده تا با امید پیروزی در چنین صحنه بزرگ ورزشی شرکت نمایند، با این وجود بدلیل اعتقادی بودن این تصمیم محرومیت 5 ساله و جریمه 5000 دلاری را به جان بپذیرند .
لکن دربخش دیگری از این صحنه و در رشته ای دیگر از ورزشها اتفاق دیگری در حال وقوع بوده است که نه باور آن در اذهان می گنجد و نه اعضاء تیم بسکتبال را بر صبر خود باقی می دارد .
در طول تاریخ پر فراز و نشیب انقلاب اسلامی هر از گاهی مدیری از مدیران مرتکب بیان و یا رفتارهای التقاط آمیزی می گردد، لکن آنها که از مقداری عقل برخوردارند سریعاً پس از پی بردن به اشتباه خود توبه کرده و از انحراف باز می گردند، اما در این مورد مسئولین کمیته پارالمپیک ایران نه تنها به اشتباه خود پی نبرده اند بلکه به آوردن عذر بدتر از گناه متوسل شده اند .
این بار این رفتار التقاطی ازسوی دبیر کمیته پارالمپیک ایران صادر شده که با شرکت در مراسم توزیع مدال شرکت نموده و بر گردن نفر دوم رشته تیراندازی از رژیم اشغالگرقدس با احترام مدال آویخته ، با او دست داده، برای او دست زده وبا احترام دربرابر پرچم ایستاده و . . .
این عمل این دبیر آثار و تبعاتی داشته است که در قالب سوالات زیر بایستی پاسخ داده شود :
1- این آقای دبیر پس از اعتراض اعضای کاروان به این اقدام گفته است : (( من در مسابقات رسمی چون جایگاه جهانی دارم ، دیگر یک فرد ایرانی محسوب نمی شوم !؟
این سئوال مطرح است که این آقای دبیر آیا دبیر کمیته پارالمپیک ایران نیستند و با پا نهادن بر گرده ضعیف و نحیف جانبازان و معلولین به این جایگاه نرسیده اند
2- ظاهراً این آقای دبیر پس از محرومیت تیم بسکتبال غیرتش بجوش آمده و قصد دفاع از منافع ایران را داشته که به او گفته اند : تو نمی توانی درباره ایران حرف بزنی می توانید بروید از ایران نامه بزنید!؟ پس معلوم می شود که ایشان جایگاه جهانی هم ندارند !
3- بنابر اطلاع بدست آمده ورزشکار رژیم اشغالگر از جنایتکاران جنگی و قطع عضو بوده است .این اقدام آیا انداختن مدال برگردن ورزشکار بوده است و یا جنایتکارجنگی.
4- آیا لژیونرهای تیم بسکتبال نمی توانستند جایگاه بین المللی خود را حفظ کنند. البته که می توانستند،لکن غیرت اسلامی ایرانی آنان مانع این اقدام گردیده.
5- با توجه به اینکه بارها مقام معظم رهبری فرموده اند که صحنه های ورزشی ، میادین صدور انقلاب است ، آیا این آقای دبیر قصد داشته است با کراوات قرمز انقلاب را صادر نماید !؟
والسلام
انجمن جانبازان نخاعی ایرانیان (جانا)
مهرنیوز:
ورزشکار اسرائیلی جنایتکار جنگی است / تا حصول نتیجه پیگیری می‌کنیم
دبیر کمیته ملی پارا المپیک را عزل کنید
نامه اعتراض آمیز جمعی از جانبازان
خبرگزاری مهر:
| فدراسیون جهانی بسکتبال با ویلچر در حالی حکم محرومیت 4 ساله ایران از حضور در مسابقات بین المللی را صادر کرد که یکی از مقامات ورزشی ایران در همان بازی ها به گردن ورزشکاری از اسرائیل مدال انداخته است و علیرغم اطلاع و اثبات این مسئله وی همچنان در سمت خود مشغول است! | |
به گزارش خبرگزاری مهر، به دنبال اتفاق سؤال برانگیزی که در بازی های پاراالمپیک پکن افتاد که در آن دبیر کمیته ملی پارا المپیک ایران در مراسم توزیع مدال ها با ورزشکار اسرائیلی دست داده و به گردن او مدال انداخته است، جمعی از جانبازان نامه اعتراض آمیزی به علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی ارسال کردند. متن این نامه بدین شرح است: جناب آقای مهندس علی آبادی سلام علیکم، احتراما، همانگونه که مستحضرید، دبیر کل کمیته ملی پارا المپیک(...) که مطابق اساسنامه آن کمیته زیر مجموعه کمیته ملی المپیک می باشد در یک اقدام ... و وطن فروشانه، در جریان مسابقات تیراندازی بازی های پاراالمپیک 2008 پکن، با ورزشکار رژیم اشغالگر قدس خوش و بش می کند و دست می دهد و در حالیکه کراوات قرمز رنگی را بر سینه خود آویخته است، مدال نقره به گردن ورزشکار اسرائیلی می آویزد و در مقابل پرچم این رژیم جعلی خبردار می ایستد!!! لذا اینجانبان به عنوان شهروندان جمهوری اسلامی ایران و یادگاران هشت سال دفاع مقدس، از آن برادر عزیز و عضو کابینه انقلابی و اصولگرای دولت نهم که حتما از همه بهتر از موضعگیری های شجاعانه و آزادیخواهانه ریاست محترم دولت، جناب آقای دکتر احمدی نژاد در قبال این رژیم جعلی و نژادپرست و خون ریز و مظهر تروریسم دولتی اسرائیل مطلعید( موضعگیری هایی که خوشبختانه موجبات تعالی و عزت هرچه بیشتر نظام و کشور را در عرصه های بین المللی به ویژه آزادیخواهان جهان را فراهم کرده است) انتظار داریم، دستور فرمایید ایشان را از سمت خود عزل نمایند. باشد تا همه مرعوبان و خودفروختگان داخلی و اذناب خارجی آنها بدانند که قاطبه ملت غیور و شهیدپرور ایران اسلامی بر روی اصول و آرمان های خود همچنان پای فشرده و به هیچ روی بر سر آنها معامله نمی کند و این جمله شهید مظلوم دکتر بهشتی را که فرمودند:" ما تا آخر ایستاده ایم" یکبار دیگر اثبات عملی کنیم. ه گزارش مهر، پیش از این دبیر کمیته ملی پاراالمپیک در برابر اعتراض گسترده اعضای کاروان ایران در حالی دست به توجیه کار خود زده و گفته بود "من جایگاه جهانی دارم و باید به وظایف بین المللی ام عمل کنم" که تیم بسکتبال با ویلچر ایران که پیش بینی می کرد بعد از شکست مقابل آمریکا با تیم اسرائیل روبه رو می شود ، به دلیل تغییر ساعت حاضر نشد با آمریکا بازی کند و به همین دلیل ایران 4 سال از حضور در مسابقات بین المللی محروم شد. |
شتر سواری دولا دولا مسئولین کمیته ملی پارالمپیک
واقعا چه کسی پاسخگوست
هفته گذشته وقتی عکسهای دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک ایران را دیدم که بر گردن خود کروات قرمز رنگی را آویزان کرده بود و در همان حال به گردن ورزشکاری از تیم رژیم اشغالگر قدس مدال نقره می آویخت و در مقابل پرچم آن کشور خبردار ایستاده بود!!! بدجوری احساس باخت تمام وجودم را تسخیر کرد.
باخت در میدانهای ورزشی نیمی از بازی است و قابل جبران است اما باختن هویت و آرمان و اصول غیر قابل جبران
آری باختن جان چه آسان و باختن آرمان چه مشکل
این درحالی است که در همین مسابقات پارالمپیک پکن بصورت خیلی ناشیانه بخاطر اینکه با اسرائیل روبرو نشویم با آمریکا بازی نکردیم و بدون هیچگونه بهره برداری سیاسی از این مطلب که ما اسرائیل را برسمیت نمی شناسیم تیم بسکتبال ما اخراج و با محرومیت طولانی پنج ساله مواجه گشت در صورتیکه می توانستیم بصورت عزتمند روبروی اسرائیل حاضر نشویم و دنیا نیز موضع مار ا بداند
عزیزان صداقت از همه چیز بهتر است هم با خالق و هم با مخلوق در غیر اینصورت اصرار بر عدم صداقت نتیجه اش رسوائی است.
داود حیدری
جانباز ۷۰٪ و کاپیتان اسبق تیم ملی بسکتبال با ویلچیر