واقعا چه کسی پاسخگوست
هفته گذشته وقتی عکسهای دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک ایران را دیدم که بر گردن خود کروات قرمز رنگی را آویزان کرده بود و در همان حال به گردن ورزشکاری از تیم رژیم اشغالگر قدس مدال نقره می آویخت و در مقابل پرچم آن کشور خبردار ایستاده بود!!! بدجوری احساس باخت تمام وجودم را تسخیر کرد.
باخت در میدانهای ورزشی نیمی از بازی است و قابل جبران است اما باختن هویت و آرمان و اصول غیر قابل جبران
آری باختن جان چه آسان و باختن آرمان چه مشکل
این درحالی است که در همین مسابقات پارالمپیک پکن بصورت خیلی ناشیانه بخاطر اینکه با اسرائیل روبرو نشویم با آمریکا بازی نکردیم و بدون هیچگونه بهره برداری سیاسی از این مطلب که ما اسرائیل را برسمیت نمی شناسیم تیم بسکتبال ما اخراج و با محرومیت طولانی پنج ساله مواجه گشت در صورتیکه می توانستیم بصورت عزتمند روبروی اسرائیل حاضر نشویم و دنیا نیز موضع مار ا بداند
عزیزان صداقت از همه چیز بهتر است هم با خالق و هم با مخلوق در غیر اینصورت اصرار بر عدم صداقت نتیجه اش رسوائی است.
داود حیدری
جانباز ۷۰٪ و کاپیتان اسبق تیم ملی بسکتبال با ویلچیر
سلام
پیشنهاد می کنم یک نامه سر گشاده به مقام رهبری نوشته و به تمام روزنامه ها وخبرگزازیهای داخلی بدهید.