آن زمانکه جنگ بود و .....

 متن زیبای زیر نوشته دوست جانباز علیرضا برهانی نژاد  

 

آن زمانی که مملکت اسلامی ما مورد هجوم واقع گردید خبری از امتیاز و سهمیه نبود آنچه که قسیم میکردند تیر بود و ترکش...در میان آتش و خون ، فرزندان روح الله بی ادعا و بدون توقع ، جانشان را بر کف نهادند و به کارزار رفتند. بی آنکه از چیزی واهمه داشته باشند به دل لشکر دشمن زده و به شوق جهاد بی محابا ، و بدون توقع می رزمیدند. بسیاری ره صد ساله را یک شبه پیمودند و عده ای ماندند و با تنی رنجور و آسیب دیده از تیر و ترکش ، اینها نه یکبار بلکه هر روز شهید میشوند و این جان دادن مکرر برایشان دلنشین است  ، چه زیباست عشق بازی با معشوقی که جام بلایش شیرین تر از عسل است ... جانبازان دست و پایشان را داده اند تا این نظام  در اوج اقتدار بماند  ، آنها هر روز میمیرند و زنده میشوند تا شاهد افتخارآفرینی فرزندان این مرزوبوم باشند .        

      
جانبازان ، با تاسی به مولا و مقتدایشان خامنه ای عزیز با همت والایشان راه خود را پیدا کرده اند و هر یک علیرغم همه محدودیت ها و بی مهری ها امروز در هر جا که باشند ، مایه فخر و مباهات و منشاء خیر و برکت هستند . ماها سلامتی مان را داده ایم نه برای اینکه در ازاء آن چیزی بگیریم ، بلکه بدون اغراق خویش را مدیون انقلاب میدانیم ، ما معتقدیم ، نظام مقدس اسلامی ما به هیچ کس بدهکار نیست و چنانچه واقع نگر باشیم تک تک افراد جامعه بایستی شکرگزار زندگی تحت لوای حکومت دینی باشند ، و نباید قصور و تقصیر و کاستی ها و وظیفه نشناسی عده ای را به حساب نظامی که حاصل خون بهترین جوانان مملکت هست بگذاریم . لغو تصویب نامه هیات دولت بهانه ای شد تا بگویم ، چه حقیرند کسانی که فکر میکنند ما که امروز بیش از دوسوم عمرمان همدم ویلچرمان هستیم خود را مرجح نسبت به دیگران می پنداریم و یا دغدغه مان اخذ معافیت و تخفیف و ... هست !               

          
بخدا آنچه ما را نگران میکند نوع نگرش به ماست ، 

 آیا بین کسی که هنوز ترکش های توپ دشمن در بدنش هست با فلان فوتبالیستی که در زمان جنگ فراری بود نباید فرقی باشد؟ وجه اشتراک هر دو توپ هست . اما این توپ کجا و آن توپ کجا ؟ چرا باید  یک فوتبالیست یا مربی بیسواد سالیانه صدها میلیون از بیت المال مسلمین و دست رنج کارگران معادن را بگیرد و اگر یک روز از موعد قراردادش بگذرد قهر و اعتصاب کند و فلان مسئول ، برای روز مبادا یحتمل برای انتخابات برای عکس انداختن با او از دیگران  سبقت بگیرد و بسیاری از تخلفات و مشکلات اخلاقی شان با پادرمیانی و ریش گرو گذاشتن نزد مقامات لاپوشانی شود و نگذارند آب در دل این بزرگواران تکان بخورد اما همین کارگزار نظام ، به محض روبرو شدن با جانباز ویلچری ، خود را به کوری و کری میزند گو اینکه اصلا او را نمی بیند و صدایش را نمیشنود ...  

برخورد بعضی ها با جانباز به گونه ایست کانه با شخصی مواجه شده اند که مرضی مسری دارد ... جانباز را زیاده خواه و پرتوقع می نامند ، بیایند و بگویند ، مگر او از شما چه خواسته است و یا شما چه به او داده اید ؟  

نمی خواهم به مقام و ارزش وجایگاه جانبازان در کلام وحی یا معصوم و یا تاکیدی که بر حفظ منزلت جانبازی و ازخودگذشتگی و ایثار از دیدگاه اسلام شده است ، بپردازم ولی بروید و ببنید دیگران برای کهنه سربازان و مجروحین خویش که در راهی باطل و برای کشور گشائی و خدمت به سرمایه داران و کارتل ها و کمپانی های نفتی و یا تسلیحاتی معلول شده اند چه میکنند ... آیا شایسته است با وجود گذشت بیش از 22 سال از دفاع مقدس ، یک جانباز حتی برای درمان عوارض ناشی از مجروحیت در مضیقه بوده و خودش و خانواده اش در رنج باشند و در آرزوی اعزام به خارج نه برای تفریح و سیاحت بلکه برای بهبودی نسبی سالها دوندگی کند و بعضا بی آنکه به نتیجه ای برسد ، به یاران شهیدش بپیوندد ولی ، بسیاری از عزیزان مسئول در قالب سفرهای غیر ضرور و یا در معیت هیات های اعزامی هر از گاهی رنج سفر به دیار فرنگ بر ایشان تحمیل شود ! همگی واقفند ،  

وسیله نقلیه برای جانباز جسمی و حرکتی از قبیل قطع نخاعی ها مانند پا برای افراد سالم است از اینرو نیازی است غیر قابل اغماض ، سال گذشته ،  هیات دولت  با تصویب مصوبه ای در صدد حل معضلی که همواره گریبانگیر جانبازانی که بالاترین سطح مجروحیت را دارند برآمد و  کوتاهی قانونگزاران را به این نحو جبران نمود ، 

 این قانون مقرر می نمود جانبازان با شرائط جسمی که اشاره شد تا سقفی معین بدون پرداخت سود و عوارض گمرکی و با هزینه خودشان ، بتوانند خودروئی مناسب سازی شده وارد نمایند ، اما مع الاسف پس از یکسال عزیزان بزرگوار متوجه شده اند قانون مذکور ، خلاف و ترجیح بلامرجح است و آنرا ملغی اعلام نمودند . خدا را سپاس ، الحمدلله عزیزان تاب بی عدالتی و عدم اجرای قانون را ندارند ... امروزه روز کار را به جائی رسانده اند که یک ایثارگر و یا وابسته شهید به این نتیجه برسد که اگر خواهان راه افتادن کارش میباشد و نمی خواهد در پیچ و خم زندگی روزمره گم شود ، هرگز نباید خودش را معرفی کند !  

نمی دانم آیا میشود گذشت از این همه بوق و کرنای کار و خدمت گفته شده و عمل نشده ؟ این مصیبت را به کجا ببریم و بغضمان را کجا بشکنیم و درد دلمان را با که بگوئیم ؟ من از بیگانگان هرگز ننالم که با من هرچه کرد آن  آشنا کرد ، دلمان نه برای خودمان ، بلکه برای مظلومیت عزیز دلمان رهبر صبورمان میسوزد ، او که مانند شمع میسوزد و هر روز در برابر دیدگانمان تکیده تر از دیروز میشود . همین جا میگوئیم و با دست و پای قلم شده مان بر سطور خون رنگ انقلاب می نگاریم که تا جان در بدن داریم ، برای اصولی که در راهش جانفشانی کرده ایم و برای حفظ و حراست از آرمان های ناب انقلاب اسلامی بر عهد و پیمان خویش ، استوار ایستاده ایم و ناملایمات هرگز متزلزل مان نخواهد کرد ... انشالله 

راهکارهایی برای حل این موضوع: 

باعنایت به اینکه دولت قانونا مکلف به تامین خودروی جانبازان هفتاد درصد می باشد و با توجه به ایرادی که مجلس اصولگرا ! از تصویب نامه کذائی گرفته است ، چنانچه دولت واقعا در صدد رفع این معضل و برون رفت از این وضعیت باشد دو راه به نظر می رسد در پیش رو دارد :
نخست :
ارائه لایحه ای با فوریت ( میتواند مستقل باشد و یا تحت عنوان متمم بودجه تقدیم شود ) و تقبل پرداخت سود و عوارض گمرکی تا سقفی که قبلا در تصویب نامه مقرر گردیده بود .
در این روش ایراد "تخفیف ، ترجیح و برقراری معافیت جهت اشخاص حقیقی "!!! مرتفع میشود و فی الواقع هیچ پرداختی صورت نمی پذیرد و پرداخت از این جیب به آن جیب است . البته عیبش این است که بی شک با ورود اتومبیل خارجی کلی ارز از کشور خارج شده و ضمن آسیب به صنعت خودروسازی کشور مسلما به اقتصاد ملی صدمه وارد خواهد شد . و دیگر اینکه بدلیل عدم تمکن مالی بسیاری از جانبازان مشمول جهت خرید و ورود اتومبیل خارجی، عواید نصیب دلالان شود ...
راهکار دوم :
میتوان مقرر نمود مبلغ مذکور در تصویب نامه مستقیما به عنوان کمک هزینه تامین خودروی مناسب سازی شده به جانباز پرداخت شود تا بتواند راسا اقدام به خرید نماید .
باری اکنون با توجه به اینکه عده ای از عزیزان واجد شرائط از حق خود بهره مند شده و اقدام به وارد نمودن خودرو کرده اند و بسیاری دیگر بدلیل فقد امکان مالی و یا وعده بنیاد مبنی بر توافق با خودروسازان داخلی ، از تسهیلات مندرج در تصویب نامه استفاده نکرده اند و از طرفی هیچگاه انتظار چنین عاقبتی را نیز برای قانون در حال اجرا ، نداشته اند برای جلوگیری از تضییع حق و اجحاف به جانبازانی که شب و روز درگیر مصائب و مشکلات جسمی و تحمل درد و رنج جانبازی هستند و اکنون باید طعن و شماتت دوست و دشمن را نیز متحمل شوند و به منظور ترمیم اعتماد آسیب دیده ، تصمیم گیری سریع مورد انتظار جامعه ایثارگری می باشد.